آبیاری بارانی کلاسیک ثابت با آبپاش متحرک
در اين روش معمولاً لوله هاي اصلي، فرعي، آبرسان و بالهاي آبياري بصورت مدفون در ز ير خاك قرار
دارند و آبپاش ها در طول بال جابجا مي شوند. در بعضي مواقع ممكن است از بالهاي آلومينيوم كه
بصورت ثابت در روي زمين قرار مي گيرند و آبپاش ها بصورت بست و قلاب در محل استقرار شيرهاي
خودكار جابجا شوند استفاده شود. نکته قابل توجه در طراحی و اجرای این سیستم این است نباید روی یک بال دو آبپاش و یا بیشتر و روی بال دیگر بدون آبپاش باشد یعنی اینکه باید آبپاش ها بطور مساوی بین تمامی بالها تقسیم شود.
براي امكان جابجايي آبپاشها، بر روي بال آبياري شيرهاي خودكار به فواصل معين نصب مي‌شوند.
براي كاهش هزينه‌هاي اجرائي از آبپاشهاي بزرگتر و با فواصل جابجايي بيشتر استفاده مي‌شود.
هزينه‌هاي سرمايه‌گذاري نسبت به روشهاي قبلي بيشتر است.
نكاتي كه بايستي در اجراي اين سيستم مدنظر قرار گيرد به شرح ذيل است
بدليل فشار كاركرد بالاي اين سيستم بايستي دقت زيادي در اجراي جزئيات جوشكاري و نصب
اتصالات به عمل آيد.
شيرخودكار بايستي محكم شود تا با ضربات آبپاش اين شير تكان نخورد و جابجا نشود ( بتن
ريزي محل انشعاب طبق نظر طراح )
محكم كردن شيرخودكار روي كمربند بايستي بدقت صورت گيرد.
شير قطع و وصل در ابتداي بالها بهتر است نصب شود.
انتهاي لوله آبرسان بهتر است توسط يك فلنج كور و يا يك شير فلكه مسدود شود تا در مواقع
لزوم بتوان عمليات شستشوي آن را انجام داد.
توصيه مي شود اطراف تمامي كمربندها بتن ریزی شود
عمق كارگذاري بالهاي آبياري معمولاً 75 سانتي متر است
